Κάποιος κατέρρευσε ξαφνικά δίπλα σου. ΚΑΙ ΤΩΡΑ;;
Στο χωριό μας υπάρχει μια Ομάδα Πρώτων Ανταποκρινόμενων σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση που βρεθείτε σε περιστατικό που κάποιος δίπλα σας κατέρρευσε. Ακολουθήστε τα εξής:
- Καλούμε το 166 και λέμε ΠΟΙΟΣ είμαστε, ΠΟΥ βρισκόμαστε, ΤΙ συμβαίνει (το θύμα ΔΕΝ ΑΝΑΠΝΕΕΙ), δίνουμε και τον αριθμό του τηλεφώνου μας και ποτέ δεν κλείνουμε πρώτοι το τηλέφωνο μας, μπορεί πάνω στο άγχος μας να ξεχάσουμε να πούμε κάτι σημαντικό στον τηλεφωνητή του ΕΚΑΒ.
- καλούμε ένα άτομο που γνωρίζει να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες για να ξεκινήσει όσο γίνεται γρηγορότερα την καρδιοπνευμονική αναζωογόνησης (Κάρπα) (ονόματα στον πίνακα)
- Φέρνουμε όσο γρήγορα γίνεται τον απινιδωτή από τον χώρο της Κοινότητας όπου βρίσκεται .
Παρακάτω διαβάστε κάποιες χρήσιμες οδηγίες για το τι κάνουμε σε περίπτωση ανάγκης.
Πόσο πιθανό είναι να συμβεί μπροστά μας μια καρδιακή ανακοπή?
Μάλλον… πολύ πιθανό, αν αναλογιστούμε πως στην Ευρώπη κάθε 45 δευτερόλεπτα συμβαίνει μια καρδιακή ανακοπή….
Αυτό σημαίνει πως κάθε χρόνο 700 χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά καταρρέουν ξαφνικά επειδή η καρδιά τους σταμάτησε.
Η έγκαιρη έναρξη καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης από τον πρώτο παρευρισκόμενο και η έγκαιρη χρήση ενός Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή, αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης του θύματος καρδιακής ανακοπής στο ασύλληπτο 50%, 60%, 70% ή και παραπάνω…
Τι να κάνω λοιπόν, αν δω κάποιον συνάνθρωπο μου να καταρρέει;
Πρώτα απ’ όλα, αν δούμε κάποιον να καταρρέει, προσεγγίζουμε αφού έχουμε εξασφαλίσει ότι υπάρχει ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Πάνω στην θέληση μας να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπο, υπάρχει περίπτωση να διασχίσουμε γρήγορα έναν δρόμο με κίνδυνο να μας παρασύρει κάποιο όχημα, να πέσουμε σε κάποια τρύπα κοκ. Θα κάνουμε το αυτονόητο λοιπόν, θα αφιερώσουμε 2-3 δευτερόλεπτα να δούμε αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος και στη συνέχεια προσεγγίζουμε.
Που καθόμαστε;
Κοντά στους ώμους του θύματος από όποια μεριά μας βολεύει.
Καθόμαστε εκεί έτσι ώστε να είμαστε κοντά στο κεφάλι του θύματος αλλά και στον θώρακα του.
Όλα τα βήματα έχουν να κάνουν με την λογική.
Στην αρχή θέλουμε να δούμε αν ανταποκρίνεται το θύμα σε 2 δικά μας ερεθίσματα, απτικά και ηχητικά.
Τον ταρακουνάμε ελαφρά στους ώμους και του φωνάζουμε δυνατά αν είναι καλά.
1) Η καλή περίπτωση είναι να ανταποκριθεί στα ερεθίσματα μας.
Τον ρωτάμε τι συνέβη και πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε.
Μένουμε στο σημείο, επαναξιολογούμε συχνά και αν απαιτείται καλούμε το 166.
2) Το θύμα δεν ανταποκρίνεται, τότε ”καμπανάκι”, μάλλον κάτι σοβαρό συμβαίνει και ακολουθούμε τα παραπάνω βήματα.
Αχρείαστα να είναι όλα τα παραπάνω..
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους εθελοντές που πλαισιώνουν την ομάδα και τα ονομάτά τους θα τα βρείτε στον παρακάτω πίνακα:
